سال 1955 آنجلو موراتي از مديران نفتي و متمول ايتاليا، مديريت باشگاه اينترميلان را به عهده گرفت و با سپردن سكان مربي گري تيم به هلنيو هررا، بنيانگذاز دوران باشكوه و در خشان اينترميلان در آن زمان شد.

هورست سيمانياك، اولين بازيكن آلمانى بود كه در سال 1963 به اينترميلان پيوست و در همان اولين سال حضور، موفق به كسب ليگ قهرمانان با اين باشگاه ايتاليايى شد. سيمانياك كه يك هافبك دفاعي فوق العاده بود،‌از اولين لژيونرهاى آلمانى به حساب مى آيد و انتقالش به اينترميلان در زمان آغاز دوران موفقيت آميز اينترميلان در دهه 60 ميلادى اتفاق افتاد. 

اينترميلان در دهه 60 ميلادى به باشگاه بسيار موفقى تبديل شده بود، توانست در چهار سال متوالى 3 مرتبه به فينال جام يوفا راه يابد و دو مرتبه نيز قهرمان اين جام شود. در ايتاليا نيز از فصل 1961/62 به بعد، اينتر در طول شش فصل متوالى، سه عنوان قهرمانى و سه عنوان نايب قهرمانى كسب كرد. در اين زمان اينترميلان علاوه به تبديل شدن به يكي از بهترين بشگاه هاى دنيا، بسيار متمول نيز بود و به همين دليل با پيشنهادى ميليونى مايل به خدمت گرفتن اووه زيلر، ستاره دهه 60 و اسطوره فوتبال هامبورگ بود. اما اووه زيلر به دليل اين كه هورست سيمنياك تجربه موفقى در اينتر نداشت و از او بيشتر به عنوان يك بازيكن جانشين استفاده مي شد، اين پيشنهاد چشمگير را نپذيرفت.

همانند دهه 60 ميلادى، دهه 80 و بويژه اواخر اين دهه براي اينترميلان با حضور ستاره هاى آلمانى موفقيت آميز بود. درابتدا هانسى مولر (1984- 1982) و سپس كارل هاينس رومنيگه، كه در سال 1984 به عنوان آقاى گلى بوندسليگا رسيده بود،‌ به اينترميلان پيوستند.حضور ان دو لژيونر آلمانى اما با موفقيت چندانى به همراه نبود و اينتر ميلان به عنوانى دست پيدا نكرد، رومنيگه در 64 بازي 24 گل و مولر در 47 بازي 9 گل براي اين باشگاه ميلانى به ثمر رساندند.

يك سال پس از جدايي رومنيگه از اينترميلان و بنا به درخواست جيوانى تراپاتونى سرمربى وقت اينتر،‌ لوتار ماتئوس و آندراس برمه، از بايرن مونيخ به اين تيم پيوستند ودر ايتاليا به ستارگان دنياى فوتبال تبديل شدند. به خصوص لوتار ماتئوس كه هنوز هم يكي از بهترين بازيكنان تاريخ اين باشگاه به حساب مي آيد. تماشاگران اينتر در يك نظرسنجى او را به عنوان هفتمين بازيكن برتر تاريخ باشگاه انتخاب كرده اند.

در سال 1989 اينتر با حضور اين دو ستاره آلمانى بعد از 8 سال اسكودتو را فتح كرد و به ركرود خيره كننده 58 امتياز از 34 بازى رسيد.(در آن زمان براى هر برد،‌ دو امتياز در نظر گرفته مى شد.)

با به خدمت گرفته شدن يورگن كلينزمن، محور آلمانپ هاى اينرميلان كامل شد. كلينزمان با اينتر موفق به كسب عنوانى در ايتاليا نشد، در آن سال ها، اينتر در ايتاليا يك بار مقهور قدرت مارادونا و ناپولى شد و بار ديگر قهرمانى را به جيان لوكا ويالى و سامپدوريا واگذار كرد. در عوض اينتر سال 1991 با حضور محور آلمانى خود موفق به كسب جام يوفا و عنوانى بين المللي بعد از 26 سال شد. در فينال اين بازى ها،‌ اينتر موفق به شكست باشگاه رم و رودى فولر شد.

در سال 1990 لوتار ماتئوس از اينترميلان به عنوان مرد سال قوتبال دنيا انتخاب شد و افتخاري ديگر براي اين باشگاه به ثبت رسيد.حضور اين سه ملى پوش آلمانى در اينتر كمك خوبى به آلمان براي فتح جام جهاني 1990 ايتاليا بود. هر بار كه تيم آلمان در اين بازى ها در ورزشگاه ژوزف مه آتزا به ميدان مى رفت،‌ تماشاگران پرشور ايتاليايى،‌ آنها را تشويق مى كردند.

بعد از اينكه اين سه ملى پوش آلمانى، سال 1992 باشگاه اينتر را ترك كردند، تقريبا دوره حضور لژيونرهاى آلمانى در اين باشگاه به پايان رسيده است. فقط ماتياس زامر در سال 1992 تجربه اى ناموفق در اينتر كسب كرد و حضور او بعد از يك نيم فصل با 4 گل زده در 11 بازي با شكست مواجه شد.